蔗尾蜂房

板門店

--Ajip Rosidi (1938- ), 羅浩原 譯

十六年來他們對立在那邊

刺刀出鞘、時時猜疑

守著這條假想的線，見證著

人類徒勞無益的悲劇

他們來自世界各地

亮出刺刀監視著

戰爭的黑雲怒吼著

自然死滅了。田園荒蕪。鳥雀無聲。

他們不斷以懷疑的眼神互望

穿過這條假想的線看著對面的守衛

十六年過去還有十六年

沒人知道何時會結束

他們永遠站在那邊

在徒勞無益、終將毀朽的世界警戒著

不知怎麼會如此、也不知為何要如此：

但他們仍瞪大著眼，互相猜忌。

Panmunjon

--Ajip Rosidi

Telah enambelas tahun mereka berdiri di situ

Dengan sangkur terhunus dan hati curiga selalu

Menjaga garis-khayali yang menjadi saksi

Tragika kesia-siaan manusia di muka bumi.

Mereka dating dari seluruh penjuru dunia

Lantas dengan sangkur terhunus di situ berjaga:

Awan hitam peperangan mengancam dengan geram

Membikin alam mati. Sawah-sawah terbengkelai. Unggas pun diam.

Mereka tak henti-hentinya bersipandang penuh curiga

Menatap ke seberang garis-khajali yang masing-masing hendak jaga

Telah enambelas tahun, dan masih enambelas tahun lagi

Tak seorang pun yang tahu kapan akan berhenti.

Mereka telah berdiri di situ untuk selamanja

Berjaga di dunia fana yang senantiasa sia-sia

Tak tuhu untuk apa, tak tahu mengapa:

Namun matanya selalu menatap penuh curiga.

Panmunjon

--Ajip Rosidi, translated by Harry Aveling

For sixteen years they have stood there

With bayonets in their hands and suspicion in their eyes

Guarding the imaginary line which is witness

To man’s futile tragedy.

They come from all corners of the earth

Then stand with bayonets in their hands, on guard:

The black clouds of war threaten

Nature dies. The fields lie fallow. The insects are silent.

They look at each other in suspicion, never ceasingly

Gazing across the imaginary line which each side guards

Sixteen years and sixteen years more

No one knows when it will end.

They have been there forever

On guard in a futile, mortal world

Without knowing why, without knowing what for:

Yet their eyes stare, suspiciously.

Harry Aveling, trans., Contemporary Indonesian Poetry: Poems in Bahasa Indonesia and English, St. Lucia, Queensland: University of Queensland Press, 1975, pp.90-91.