蔗尾蜂房

荷蘭詩人Charles Edgar Du Perron (1899-1940)




[Somewhere]
--[荷蘭]E. Du Perron (1899-1940)，Chairil Anwar譯, 

或許現在我們成為朋友然後
明天可能就全都忘了：
你對我的好，超過應有的百分比
風吹過，拍拂如馨香薰艾
我卻將再像以前一樣
認出你來，然而這片刻
我願相信這一小塊天台
就是世界，甚至是世界的盡頭

全都堆疊在一起了
有我，你的朋友，和你，我的朋友──
灰色的天空，映出了呀紅色的他
就像以前在義大利那樣。
我們在一起但是都心知肚明：
一句輕於鴿毛的話；
我說「愛」，但我將會忘記
你曾講過：「啊，只戀愛一次嗎？」

別為了險些戀愛而變得暈頭轉向，
一切都將忘記宛如接受某種手術，
在掙扎之後，再度復原或癒合。
我是否說了「愛」。不像從前
也不如往常！它沒有撲打過來。
時代仍像一個瘋子所能夠的那樣捶打，
氣氛慘白而且悲哀漫延：
我以前的戲語攪亂了
對你的友誼平添了空虛。


[Somewhere]
--Chairil Anwar譯

Mungkin sekarang kita berkawan dan
besok boleh djadi semua terlupa:
baik kau padaku, persenan lebih dari semusti
baju mengusap, selempap setawar sedingin.
Aku toh ‘kan kembali seperti sebelum
mengenal kau, tapi djenak ini
'ku mau pertjaja terras ketjil ini
adalah Dunia, malahan batas Dunia.

Tumpukkanlah segalanja atas
bahwa aku kawanmu dank au kawanku—
langit berwarna kelabu, bajangkanlah dia merah
seperti dulu lagi di Italia.
Kita bersatu tapi sama tahu dan sadar:
Suatu kata lebih ringan dari bulu merpati;
kataku “tjinta”, tapi ‘ku kan lupa
pernah kau bilang: “Ah, tjuma sekali mentjinta?”

Djangan djadi pusing kerna njaris-bertjintaan ini,
semua ‘kan lupa kalau apa jang terbedah,
sehabis perdjuangan, sembuh atau terkatup lagi.
Aku tah menjebut “tjinta”. Tidak kajak dulu-dulu
djuga bukan jang sekali! Ini bukan terpaan.
Djaman masih bergedontjak segila bisa,
udara putjat dan bersedih terhampar:
'ku mainkan kata jang dulu mengharu
dalam persahabatan padamu pengisi hampa.


[Somewhere]
--E. Du Perron (1899-1940)

Misschien zijn wij nu vrienden, en misschien
zal morgen reeds alles vergeten zijn? -
wat goedheid van je: meer dan ik verdien,
een koele bries, een korte medicijn.
Ik zal weer zijn dezelfde die ik was
vóór ik je kende, en toch, in dit moment,
wil ik geloven dat dit smal terras
de Wereld is, en zelfs der Wereld end.

Laat heden hierin alles zijn vervat,
dat ik je vriend heet en jij mijn vriendin:
de lucht is grijs - geef het de purpren zin
die zoiets vroeger in Italië had!
Wij zijn vereend maar even wijs en weten:
een woord weegt lichter dan een duiveveer -
als 'k ‘liefde’ zei, zou ik kunnen vergeten
dat je me zei: ‘O, liefde komt één keer’ ....?

Wees niet bezorgd voor deze bijna-liefde;
zij gaat voorbij: als alles wat ons griefde -
geneest of sterft, na meer of minder strijd.
'k Zeg ‘liefde’ toch. 't Is niet als de andre keren;
ook niet als de Ene! - dit is geen verwijt.
Het uur is vol van al wat ‘kan verkeren’,
de lucht is vaal en pijnlijk uitgespreid:
ik speel het woord dat eertijds harten kliefde
in vriendschap uit tegen je ledigheid.