close
第一名
[流浪者日記] (Catatan Diary Pengembara)
--Homiati Arjo Utomo (印尼)，譚雲福、林佑儒 譯
福爾摩沙的四季
日子充滿了思念，似乎沒有邊界
香煙裊裊的佛堂前
我照顧著縫製最後歲月的阿媽
二二八公園裡的楓葉變成了橘紅色
成為往日英雄的歷史見證
這…也在一個受到限制、窄小的天空中
形成一個永恆
是鳥兒們在都會裡玩耍的角落
我的愛被綁在福爾摩沙
在為外勞奮鬥的勇士們的腳步下
不斷的挖出被埋葬的傷口
揮砍違反基本人權的暴力
永遠張開你充滿愛的翅膀
雖然道路長滿荊棘，但要繼續表達出正義
使暴力不再執政
再也不會有被踩踏的小草
因此再也沒有充滿哭泣和傷痛的詩句
雖然受傷，但月亮即將握在手中
我們還是要繼續划下去，抵達希望之地
穿越了距離，媽媽…抱著我在妳的禱告裡
再過四季我將回去
一起耕種我們的生活田地
將珍珠深植在一片希望裡
作者簡介：
Homiati Arjo Utomo，印尼籍家庭看護工，26歲，來台一年四個月，師範學校畢業。出生於一個經商小家庭，曾經擔任過小學老師，之後經常流浪到各地工作。喜歡閱讀，也曾經加入舞蹈社及舞台劇表演。
寫作心情：
我寫這首詩是為了表達我對台灣：一個讓我生存的地方最深的謝意。此外我也對台灣人感到驕傲，因為對於許多有問題的外勞來說，仍然還有許多台灣人願意伸出援手。
[Catatan Diary Pengembara]
Empat musim di tanah Formosa
Bergulung rindu lewati hari seakan tak bertepi
Di antara aroma hio ritual persembahan
Oma tua merenda hari senja, kujaga penuh setia
Rimbun maple tree di taman 228, merah tembaga
Saksi duka masa lalu, satria cinta damai
Tercipta lestari di alam yang kian padat terbatas
Kawanan burung bercanda di jantung kota
Cintaku tertambat di tanah Formosa
Pada derap langkah sang pembela kaum migrant
Begitu gigih menguak borok yang tersembunyi
Tebas angkara yang mengangkangi hak
Demi keadilan yang terpasung
Rentang sayap kasihmu abadi
Ungkapkan kebenaran walau duri penuh merintang
Agar tiada lagi tirani yang bertahta
Dan ilalang yang terinjak, terhempas
Hingga tak ada lagi puisi hati penuh ratap dan derita
Biar luka, bulan tinggal selangkah tergenggam
Rawe-rawe rantas, arungi benua harapan
Merintang jarak, peluk aku dalam doa, bunda
Empat musim mendatang aku pulang
Bersama kita mengolah lading kehidupan
Menanam mutiara di petak harapan.
第二名
[風箏] (Saranggola)
--Ellen R. Panaligan (菲律賓)，許珍珍、陳婉芳、楊大華 譯
看那風箏 自在飛翔
飛向天 凝望著天父
迎著風 追逐夢想
飛得越高 飛得越挺拔
想想 風箏像個謎題
細細思量 拼出它的真相
飛進無垠 舞在風裡
如同竭力航向自己的命運
我這樣的工人 亦如同風箏
我要臨空飛行
自貧窮解脫 自由呼吸
我已從低處飛起 進入險境
拉一下！扯一下！風箏飛呀
別墬落 別折斷
兩個小孩 拉扯著線
小手裡 掌握著屬於我的希望
忽而上！忽而下！風箏飛呀
隨著風起 飛向寧靜
猶如我的處境 面對主人
或輕或重 忽遠忽進
無法估算他的心意
一旦亂流來襲
挺身前進 緊握夢想
若是不過堅強
風箏斷線 骨翼負傷
主人如風 捉模不定
他如果生氣 我必須冷靜
若缺乏理解 我必須忍耐
不要提起尊嚴 毅力才是必須
我的未來 牽繫在兩個孩子手上
讓線堅牢 不要磨損斷軸
讓我平穩降落
落在他們小小的手上 是我微渺的夢想
工人的生活 艱苦的景況
飛向成功 抑或失敗
猶如風箏 工人生命如猜謎
問題在於： 你要飛向何方？
作者簡介：
ELLEN R. PANALIGAN，菲律賓籍家庭幫傭，28歲，來台日期：2002年7月26日。喜歡與藝術有關係的事務，包括設計及畫畫，也喜歡朗誦詩歌，特別是爸爸所寫的詩歌。
寫作心情：
我有看過逼本有關袋鼠與風箏，所以我把我的生命與風箏拿來做比較。雖然大學未畢業，但我可以透過詩文來表達出我的內心話。也許這是我父親的移轉。所以我也想要把這首詩獻給我敬愛的父親，終於我可以實現他的夢想。
[Saranggola]
Masdan mo ang saranggola, sa malayang paglipad
Makatingala sa langit diyos ama ang kaharap
Salungat sa hangin, ang kanyang pangarap
Ngunit ang hangad, pinakamatayog at mataas
Saranggola’y isang bugtong, kung ating iisipin
Palaisipan ding matatawag, kung ating lilimiin
Paglipad sa kalawakan, paglalaro sa hangin
Tila may nais maabot, at nasang marating
Katulong na gaya ko, wangis ay saranggola
Makalipad ng matayog, pangarap na ninanasa
Makaalpas sa kahirapan, makalasap ng ginhawa
Handang makipagsapalaran, makahon lang sa busa
Hila dito! Arya doon! Lipad pa saranggola
Huwang kang babagsak, huwag kang aalagwa
Dalawang batang paslit, humihila at nag-aarya
Sa kanilang mga kamay, pag-asa ay nakatalaga
Sa pagbaba at pagtaas, ng aking paglipad
Dapat hangi’y mabagayan, upang mapanatag
Tulad ng pakikitungo, sa amo ko pagkaharap
Tinitimbang, tinotonohan, kalooban nyang di ko hawak
Sa pagaspas ng hangin, na tila ay nagngangalit
Dapat salungat ang paglipad, upang naisi’y makamit
Pag di ka naging matibay, at pisi ay napatid
Sa lupa ang bagsak mo, sira pa ang bagwis
Ang amo’y parang hangin, iba’t-iba ang direksyon
Kapag siya ay nagalit, kailangan ko ay hinahon
Kung kulang siya ng pang-unawa, pasensya ang tugon
Pagpapahalaga siya ay wala, tibay ang aking baon
Pag-aalaga ng dalawang bata, nakasalalay ang bukas
Kaya’t tali’y titibayan, ng di malagot at mawasak
Nais ko sa pagbaba, hindi sa lupa ang bagsak
Kundi sa munti nilang kamay, tanda ng pangarap
Buhay ng katulong, mahirap mapagtanto
Tungo ba sa tagumpay, o sa pagkabigo
Tulad ng saranggola, bugtong sa buhay ng tao
Katugunang tanong: saan ka patungo?
第三名
[馬戲團](Circus)
--Tutik Agustin(印尼)，譚雲福、林麗珠 譯
漂泊的旅程
堆積成不安定的生活
穿梭於一個個陌生城市
迎面來的是無數障礙疊著考驗
從這個舞台到另一個舞台
馬戲團宛如嚴酷學校
機械的訓練
亮麗的花招
只為了贏得觀眾的掌聲與錢幣
一套套的表演戲碼
似枷鎖般牢牢繫住動物家族
脫掉面具
辛酸和淚水浸濕了每一個孤單夜晚
終於
忍耐的洪水決堤了
城市的新鮮空氣
解放了久錮的心靈
等待著細縫
黎明前相約衝出這冷峻的牢籠
主角逃離是錯愕的夢魘
傾圮了馬戲團晶亮的招牌
可憐堡裡的動物
竟成了悲慘的祭品
他們日夜合十
禱告遠逃的精靈能倦鳥歸巢
救贖一群悲傷囚禁的靈魂
聰明的動物啊
無論你奔向何方
請別忘記
惟有賣力演出
才是我們唯一存活的養料
作者簡介：
Tutik Agustin，印尼籍家庭幫傭，30歲 來台日期：2002年7月26日。家中有五個兄弟姐妹，在家中排行第四。因為哥哥姐姐都已結婚並有自己的家庭要養，所以國中畢業之後就開始出去工作，扶養家中的媽媽及妹妹。
[Circus]
Kehidupan yang tak pasti bagi mereka yang melalui
Dari satu daerah ke daerah lain...
Yang penuh dengan rintangan dan cobaan
Satu rombongan satu tujuan
Circus... suatu pertunjukkan yang aneh tapi nyata
Oh! Circus di mana terdapat banyak binatang yang pandai dan terlatih
Karna mereka diajari bahasa dan berbuat sesuatu
Walau tak sempurna seperti manusia asli
Namun...!
Pada suatu hari di suatu kota
Beberapa binatang telah lari meninggalkan tempatnya
Dan akhirnya.... lama kelamaan rombongan circuspun ditutup dan berhenti bekerja
Banyak awak circus yang jadi pengangguran hanya karna beberapa binatang lari dari tempatnya
Mereka semua berdoa agar binatang yang lari cepat ditemukan dan circus bisa dibuka lagi
Nasib awak circus ada pada binatang yang pandai dan terlatih
Tolong kalian kembali agar kami bisa kerja dan cari uang lagi
Demi menyambung kehidupan
優勝一
控訴（被暫緩的解決方式）[Gugat (Solusi Yang Tertunda)]
--Homiati Arjo Utomo(印尼)，譚雲福、林佑儒 譯
讓我們一起躺下沉思我們的生命
看望地球裡所發生的可怕現象
擋不住病毒的來臨
水源不見了，地震衝來了
水災及颱風侵入了家園
這一切的災情是在提醒著我們
上帝，每一次的災害都有祢的問候
真正的災害是在於自己的粗心大意
當心靈離禱告越來越遠時
信心將被海浪吞沒
祂的來臨也已不被重視
那時血液將噴出來
甚至連生命都被拋棄
暴力再起，人心已成化石
和平的宣言被撕破，戰爭口號滿天飛
兵馬與武器互相競爭散發災難
沙漠成為死亡之田
空虛的臉孔失去了明天
懸崖鋪滿了悲傷
禿鷹在歡樂慶賀
笑聲已被毀滅
污黑的空氣充滿毒氣
月兒和星星都好久沒出現了
藍色的天空，綠色的地球現在只剩下回憶
不需問大地為何那麼不友善
只剩下一個選擇，我們還能撐多久
就讓我們沉靜一下吧
膜拜和祈禱
洗禮一切的罪行
作者簡介：
Homiati Arjo Utomo，印尼籍家庭監護工，26歲，來台日期：2002年4月30日。學歷：師範學校畢業。出生於一個經商小家庭，曾經擔任過小學老師，之後就經常流浪到各地工作。喜歡閱讀，也曾經加入舞蹈社及舞台劇表演。
寫作心情：
流浪者通常所寫的詩文是在描述自己所面臨的喜怒哀樂，也包含他們的思鄉、被壓榨等心情。所以為了與眾不同，我試著寫出有關生活環境。而從不同的角度去看看現在世界所發生的種種事務。
[Gugat (Solusi Yang Tertunda)]
Mari sejenak merebah heningkan diri
Menatap fenomena alam yang kadang mencekam
Tebaran virus tak terbendung datang
Air menghilang, gempa mengguncang
Banjir dan topan menyerang
Adalah bencana kecil agar kita tak lupa berserah
Tuhan, ada sapaMu di setiap peristiwa yang melanda
Bencana yang sesungguhnya karena diri lalai, tak peduli
Saat jiwa kian jauh berpaling dari doa
Keyakinan hilang timbul diayun ombak
Dan hadirNya tak lagi berarti
Maka darah mudah tertumpah
Bahkan nyawa tak sayang terbuang
Angkara membumi, nurani membatu
Seruan damai terkoyak, slogan perang berkumandang
Serdadu dan mesiu berlomba tebar petaka
Padang pasir jadi ladang kematian
Wajah-wajah hampa kehilangan hari esok
Lembah-lembah berselimut duka
Burung nazar berpesta
Senyum bocah telah musnah
Udara hitam pekat penuh bisa
Bulan dan bintang pun telah lama menghilang
Langit biru hanya impian, bumi hijau tinggal kenangan
Usah bertanya mengapa alam enggan bersahabat
Tinggal satu pilihan, berapa lama mampu bertahan
Maka istirahatlah sejenak dari galau kehidupan
Bersimpuh dalam doa, membasuh dusta dan dosa-dosa.
優勝二
[移工之滄桑] (Buhay Migrante)
--Ellen R. Panaligan(菲律賓)
外勞的生活
猶如一部電影
結局總有憂傷
或有歡騰
有人讚許、有人批評
鏡頭內一粗糙之布景
勞動者一如演員
而雇主就是導演
我賣力著演出，帶給大家歡樂
場景只為了笑果
在工人的世界裡
家庭幫傭、居家照顧者、工廠人
工人生活的書頁裡，片片段段
有如一齣肥皂劇
豐富的劇情，光彩像泡沫
有時滿怖著憂傷之情緒
好像要遠離
摯愛的親人
關廠帶來了遣返
生命中也帶來了埋怨
粗鄙、謾罵著
老闆的手裡
無理又無心
然而卻透著希望之微光
當我回到自己的國家
內心確已充滿愉悅
力量、勇氣和信仰
是我生活的救生員
帶我橫渡海的彼岸
我執著、奮鬥
血與淚是賠償
擺脫貧窮、惡夢總會到盡頭
外籍勞工
勇氣刻劃在臉上
在這塊歸屬你的土地
以及你摯愛的親人
一篇篇的英雄故事裡
充滿著希望
不再流淚、遠離孤獨
作者簡介：
ELLEN R. PANALIGAN，菲律賓籍家庭幫傭，28歲。來台日期：2002年7月26日。學歷：大學肄業。喜歡與藝術有關係的事務，包括設計及畫畫。也喜歡朗誦詩歌，特別是爸爸所寫的詩歌。
寫作心情：
人生如戲，充滿歡樂、悲傷和姿態。所以當我看到報章雜誌所報導有關外勞的新聞，我就試著把這些故事寫成這首詩
[Buhay Migrante]
Buhay migrante, pelikula ang kapara
Minsa’y nagwawakas, sa lungkot at saya
Merong kaaya-aya, at marahas na eksena
May tagpong kapuri-puri, at may pula sa iba
Ang isang manggagawa, ay artista ang katulad
Ang among pinaglilingkuran, direktor na matatawag
Pag sinabi sa eksena, kallangan kang humalakhak
Gagawin ang pag-arte, sa ikasasaya ng lahat
Sa mundo ng manggagawa, na kinabibilangan
Domestic helper, caregiver, factory worker man
Bawat yugto at pahina, sa aklat ng kanilang buhay
Tila seryeng kapana-panabik, masalimuot at makulay
May mga pangyayaring, punong-puno ng kalungkutan
Tulad ng mawalay, sa mga anak na minamahal
At ng iba naman, pinagtampuhan ng kapalaran
Dagling napauwi, nagsara ang pinapasukan
Karahasan at abuso, ang kinasadlakan ng iba
Sa kamay ng mga among, walang puso at kaluluwa
At sa kabilang dako naman, nababanaag ang pag-asa
Pagbalik sa sariling bayan, puso’y lipos ng ligaya
Lakas ng loob, tibay ng dibdib at pananalig
Ang tanging timbulan, ng sa ibang baya’y tumawid
Pilit na lumalaban, dugo’t-pawis man ang kapalit
Makaahon lang sa kahirapang, bangungot ang hatid
Migranteng manggagawa, kabayanihan mo’y nakaukit na
Sa bayan mong pinagmulan, at sa mahal mong pamilya
Lahat sana’y magwakas, sa kasaysayang masaya
Walang luhang tumutulo, kalungkuta’y mawala na
優勝三
[紫色] (Ungu)
--Riwanti (印尼)，譚雲福、林麗珠 譯
夕陽落在天邊的盡頭
橘紅色微染著天際
顯得美麗又高雅
踩著過去的時光
拼湊我倆愛情的故事
顯得淒美又甜蜜
我們有堅定的承諾
我們有誓言要保護
要一起信守約定
要阻絕外界的入侵
然而我倆
緊握的手越來越鬆弛
危崖越來越無力抵擋
是……
時間改變了妳？
或是……
距離麻醉了我？
當孤獨來到
刺痛我們的心靈
伴隨煩躁的心情
誰違背它？
還有
誰讓我倆的寶貝
要失去生命的至親
要失單純的無憂笑容
要吞服苦澀的椎心傷痛
當腳步已抵達十字路
當兩邊的差異還能相容
停止翻開一篇又一篇的爭吵
無須再提起當時的過錯
試著尋找平行線的交叉點
夕陽沒入西邊的天際
卓越的風神
陪伴著夜晚的降臨
無邊的紫
佔滿橘色的天際
斜映在心中
我希望
早晨趕快來臨
結束這場惡夢
換取心中的平靜微笑
作者簡介：
Riwanti，印尼籍家庭監護工，31歲，來台兩年九個月，高中畢業。畢業後開始在一家私人公司上班。結婚後生了兩個女兒。因為經濟問題的考量，所以決定來台灣工作賺錢。
寫作心情：
一開始是由於我一個朋友經常向我哭訴她所面臨的問題，而後我試著把她的故事寫成一首詩。我相信很多來台工作的女性朋友可能有過同樣的故事。那種心情是充滿了悲傷與憂鬱，但希望透過這首詩可以鼓勵她們不能放棄，要一起加油。
[Ungu]
Senja jatuh di kaki langit
Semburat warma jingga menghias cakrawala
Elok, anggun
Kukais waktu yang berialu
Kueja satu demi satu kisah kita
Yang terajut, kala itu
Manis, indah
Perpisahan kita
Janji dan kesepakatan kita adalah amanah, katamu
Yang haru dijaga dari segala hal yang bias menodainya
Lantas…
Siapa di antara kita yang telah mengingkarinya?
Tidak kau, pun juga aku
Kita tetap saling menjaga
Hanya saja…
Gengaman tangan kita hamper terlepaskan
Tiada Kuasa bertahan pada jurang beda yang kian terbentang
Waktukah yang telah merubah dirimu?
Ataukah…jarak yang telah membiusku?
Lalu kesunyianpun jatuh di antara kita
Menemani resah, merajam jiwa
Jingga di langit
Membias ungu di sudut kalbu
Ketika malam bergegas turun
Bersama syahdu bayu
Lantas…
Bagaimana dengon buah hati kita?
Haruskah ia kehilangan satu
Di antara hanya dua yang ia punya
Haruskah ia turut merasakan pahitnya
Menelan luka
Haruskah ia kehilangan ceria
Di wajah polosnya
Ketika langkah berada di persimpangan
Masih mungkinkah dua deda dipadukan
Satu demi satu mengurai pertikaian
Mencari titik temu
Tak perlu saling ungkit kekhilafan
Harapku…
Fajar pagi segera dating
Hingga mimpi burukpun usai
Berganti senyuman
Semoga…
優勝四
[一千零一天] (Seribu Satu Hari)
--Winayah(印尼)，施鷺音、陳婉芳 譯
第一次見你
我就期待住在你心裡
從陌生到熟悉
由熟悉變疼惜
當家人忙於工作
無暇陪伴你
我給你所有的心緒與關懷
猶如給予親生爺爺的敬愛
已近百年 飄搖在人生潮浪
你嚐盡生活苦澀
如今 僅有虛弱身軀
伴隨青春回憶
一千零一天 我住你家裡
做你唯一的忠友
一分一秒不會離棄
疼愛越在心底
一千零一天 我在你身邊
陪你回想年輕光景
傾聽你的苦衷
見你憶起美好歲月的笑容
一千零一天 我照顧你
看你開朗的容顏
瞬時發出怒氣
彷彿 你不願離開年輕
一千零一天 我耐心守護你
換得你許多笑臉
縱然千百次 受你怒罵
但我從不懷恨在心 依然微笑接納
如同嬰孩 拇指與小指相連
現在的你 從老年返回幼年
生命自然地轉變
一千零一天 我們相愛
但離別已在眼前
你願我再來
給你細心的關愛
我為你祈求
健康 長壽
盼望 印勞凍結的政策 早日解凍
讓我再回來照顧你
作者簡介：
Winayah，印尼籍家庭監護工，30歲。來台日期：2000年4月28日。
[Seribu Satu Hari]
Waktu pertama kali aku mengenalmu
Kuingin menjadi bagian dari hatimu
Dari tak kenal kita menjadi akrab
Dari rasa asing menjelma jadi rasa sayang
Saat keluargamu sibuk dengan pekerjaan
Tiada waktu untuk merawatmu
Segala hati dan perhatian kucurahkan padamu
Seputih kasihku pada kakekku
Hampir seabad kau arungi gelombang kehidupan
Banyak sudah pahit asin kehidupan yang kau telan
Kini kau tinggal raga tanpa tenaga
Yang ada hanyalah kenangan masa muda
1001 hari aku tinggal di rumahmu
Aku satu-satunya orang yang jadi teman setiamu
Tiada waktu luang sedikitpun tanpa dirimu
Sehingga rasa kasih semakin dalam di hati
1001 hari sudah aku di sampingmu
Menemanimu mengenang masa mudamu
Mendengar keluh kesahmu
Melihat senyummu di kala kuingat masa indahmu
1001 hari aku merawatmu
Kulihat wajahmu yang ceria
Namun sesaat kau berubah jadi pemarah
Seakan kau tak rela meninggalkan masa muda
1001 hari aku dengan kesabaranku
Begitu banyak senyum yang kudapat darimu
Beribu kali sudah kuterima marahmu dengan senyumku
Namun aku tak sakit hati karenamu
Bagai bersatunya ibu jari dengan jari kelingking
Itulah dirimu sekarang
Masa tua kembali perputar ke masa balita
Karena sudah kodrat kehidupan di dunia
1001 hari membuat kita saling menyayang
Namun perpisahan kita sudah di ambang pintu
Dengan penuh harap kau minta aku untuk kembali
Menjagamu dengan segala rasa kasih
Harapan dan doaku untukmu
Tetap sehat dan dianugerahi umur panjang
Doakan semoga pembekuan TKI cepat tercairkan
Sehingga aku bisa menjagamu kembali
優勝五
[不像從前那樣] (Tak Seperti Dulu Lagi)
--Laela(印尼)
喔，我的鄰居瑪麗娜
有一顆黑痣在下巴的純真女孩
在2000年8月10日
我的鄰居瑪麗娜
不管父母不答應
不管母親的勸罵
不管明天有人要迎娶
哭泣而離開
離開了故鄉
到台灣來幫傭
心中有堅定的信念
心中有強烈的願望
自己一定要小心
自己一定要努力
自己一定要孝順父母
自己一定要實現夢想
讓夢想充滿意義
來台六個月
喔，我的鄰居瑪麗娜
為了流行
黑色捲髮變成金色直髮
長袖服裝變成無袖露肚的裝扮
喔，瑪麗娜
妳在這兒尋找什麼
妳在這兒得到什麼
妳到底發生什麼事情
讓妳變成這模樣
喔，瑪麗娜 有一顆黑痣在下巴的純真女孩
為什麼不像從前那樣
作者簡介：
Laelatun Anisa，印尼籍家庭監護工，21歲。來台日期：2000年11月10日。學歷：高中畢業。在家中排行老三，雖然當初父母不讓出國工作，但為了可以繼續升學，仍決定來台灣賺取學費。這是第一次出國的經驗，也希望是最後一次，因為不希望再次成為國外的奴隸。
寫作心情：
這首詩只是在描述一小段的外勞生活，有許多外勞來台後開始慢慢的在改變。有的甚至忘了當初來台工作的目的與承諾。也許，這也沒什麼大不了的問題，但是不要盲目的跟著潮流。
[Tak Seperti Dulu Lagi]
Marinah tetanggaku
Gadis lugu, bertahi lalat di dagu
10 Agustus tahun 2000
Kau pamit pada orang tuamu
Ingin ke Taiwan jadi seorang babu
Demi angan dan cita-cita yang menggebu
Saat itu orang tua melarangmu
Karna besok si Slamet mau melamarmu
Marinah...
Kau menangis pilu dan terus saja berlalu
Tak perduli amarah ibu yang menderu
Kau tinggalkan kampung halamanmu
Dalam hati kau berjanji
Kau ingin sekali berbakti
Pada orang tua juga diri sendiri
Kaupun berjanji pasti
Di Taiwan kan kerja hati-hati
Agar kelak mimpimu kan penuh arti
Enam bulan kau di Taiwan
Kau tampak bukan Marinah yang pernah kukenal
Rambutmu yang dulu hitam dan ikal
Kini lurus dan berubah pirang
Katamu biar tak ketinggalan jaman
Kau yang dulu selalu berbaju panjang
Kini berubah jadi tanpa lengan
Bahkan pusarpun kau perlihatkan
Oh Marinah...
Apa yang kau cari di Taiwan
Apa yang kau dapatkan di negeri itu
Dan apa yang terjadi padamu
Hingga kau tak lagi seperti dulu
Marinah... oh... Marinah...
佳作一
[女孩的故事] (Cerita Seorang Budak Belian)
--Atik Riani(印尼)，譚雲福、林麗珠 譯
乘著希望之翼
30歲的女孩
飄洋來到福爾摩沙
只為了追尋安定生活
圓一個美麗的夢想
但是啊！
故事哪有那麼簡單？
幸福哪能那麼平順？
重重荊棘橫阻眼前
女孩咀嚼著失望
默默蓋起一座座忍耐的堡壘
雇主嚴厲的臉是日夜揮不去的夢魘
一開口 心靈受傷迷失了方向
一閃失 謾罵伴隨威脅的猛浪
希望被切割成碎片
迴音終日盤旋著心之谷
留下來嗎？
空手歸鄉嗎？
家人期待的臉龐在記憶的窗口中閃爍
矛盾是一把椎心的針
刺痛著女孩柔軟的心
鼓起勇氣安慰破碎的靈魂
一定要成功
一定會成功
日夜祈求
合十禱告萬能的阿拉真神
讓自己遠離被遣回的風暴
任狗兒如何吠叫
女孩雙耳早已緊緊關閉
決心是遠方屹立的燈塔
引著奮鬥小舟航向幸福彼岸
習慣獨嚐羞辱和踐踏的苦酒
絕不向乞討卑下的宿命低頭
只想問問上蒼
你可曾聽到女孩小小的心願
作者簡介：
Atik Riani，印尼籍家庭監護工，32歲。來台日期：2001年7月9日。學歷：高中畢業。出生於平凡的家庭，父親是農夫。家中排行最小，共有五個哥哥及四個姐姐。至今仍對家人感到不好意思，因為只會麻煩到他們，連結婚後還要靠著他們過生活。因此鼓起勇氣來到台灣工作，希望能改進家人的經濟狀況，更希望可以讓父母過更好的生活。
寫作心情：
只想要表達出內心的苦悶，透過筆觸可以減少工作壓力及心靈的吶喊。
[Cerita Seorang Budak Belian]
Ada seorang perempuan berumur tiga puluhan
Dia datang ke negeri Minang karena satu impian
Punya masa depan yang menggembirakan
Hidup mapan, sandang pangan berkecukupan
Si “Buah Hati” pun bisa jadi “Anak Sekolahan”
Ternyata, jalan cerita tak semulus dalam khayalan
Tak seperti kata kiasan “Semudah Membalik Tangan”
Begitu beragam cobaan dia dapatkan
Yang membuatnya harus membangun banyak benteng ketabahan
Dia dapatkan seorang tuan tak sesuai harapan
Asal nyeplos dan nyaris hilang perasaan
Apabila dia lakukan satu kesalahan
Akan diterimanya omelan dan juga ancaman,
“He… kupotong gajimu dan kupulangkan”
Kadangkala dia merasa putus harapan
Ketika sikap si Tuan kian keterlaluan
Pada diri sendiri dia ajukan pertanyaan;
“Haruskah aku berhenti di tengah jalan?
Kembali ke kampung halaman tanpa buah tangan,
Lalu… pada mereka apa yang akan aku jelaskan?”
Oh… sungguh sangat memalukan
Akhirnya, dia bangkit dari keputus-asaan
Yakinkan diri “Pasti bisa kuraih keberhasilan”
Kepada NYA doa selalu dia panjatkan
“Ya Tuhan”, biarlah diriku dicaci, diinjak, asal tidak dipulangkan
Biarlah tuan terus mengancam, asal tidak dilaksanakan
Seperti peribahasa mengatakan “Anjing menggonggong
Kafilah tetap berjalan”
Satu tekad telah tertanam dalam ingatan
“Teruskan perjuangan hingga pada tujuan”
Pulang membawa uang jutaan membangun masa depan
Untuk menghapus julukan, sebagai
“Orang yang selalu tengadah tangan”
Semoga Tuhan mengabulkan
佳作二
[阿公] (Akong)
--Titin Mulyati(印尼)，鄧麗麗、林佑儒 譯
阿公…每次看見你的笑容
你眼中有一股喜悅…
每次看到你消瘦的臉…
我看見你眼神憂鬱…
你被委屈及痛苦困住
在脆弱無力之身體
看見你哭泣時…
我的心難過不已
聽見你的叫聲，我感到快要死掉…！
我感到疼痛極了
難道阿公的一生只這樣結束了嗎…？
或許在年輕時阿公很有錢
能滿足兒女
當他作官時
兒女也感覺很驕傲
一旦…他已老而且無能為力
兒女不理會 想拋棄他
像阿公不存在一樣
難道兒女們沒想過…！
沒有阿公他們也不會存在嗎？
似乎無法找到
對父親憐惜孝順之心
是因為忙碌工作或是時間限制
讓兒女把父母忘掉
金錢及榮華富貴…
能用來請別人照顧阿公
這會讓阿公快樂嗎？
遠離兒女之溫暖
我的阿公…你不要憂鬱
我會盡力安慰你…
不要難過，受很多委屈
我會陪在你身邊，會照顧你
兒女身上無法得到之溫暖疼愛
我會給予你
因為阿公你像我父親一樣的遭遇
作者簡介：
Titin Mulyati，印尼籍家庭監護工，25歲，來台一年四個月，高中畢業。出生於一平凡的小家庭，父親是公車司機，母親是家庭主婦。當初希望可以考上大學繼續唸書，但因為成績不足，便放棄這願望，並下定決心開始工作改善家境。
寫作心情：
當我來到台灣時，看到台灣的生活模式，感到有點悲哀。是否因為我們之間的文化差異，導致我感到悲傷。看到一些外勞受到不平等的待遇、看著孤獨寂寞的老父想念著他的孩子。所以把這段故事寫成這首詩：「阿公」。
[Akong]
Akong...setiap kulihat senyummu
Terasa ada kebahagiaan di matamu...
Setiap kutatap wajahmu yang layu...
Tergambar ada kesedihan di matamu...
Penderitaanmu dan dukamu terbalut
Dalam tubuhmu yan tak berdaya
Di saat kulihat tangismu...
Terasa di hati ini pedih menyesakkan dada
Di saat kudengar jeritanmu, aku mau mati...!
Terasa batinku sakit merasakan
Begitukah akhir perjalanan dari seorang akong
Yang sudah tak berdaya...?
Di saat ia muda dan mempunyai banyak uang
Anaklah yang merasa senang
Di saat ia jadi pejabat
Anaklah yang merasa terhormat
Tapi...ketika ia sudah tak berguna
Anak menyiakan dan mencampakkannya
Seperti dia (Akong) tak pernah ada
Seorang anak tak pernah berpikir...!
Tak ada dia (akong) tak mungkin lahir seorang anak
Di mana rasa bakti dan belas kasih
Seorang anak kepada ayahnya
Seakan tak pernah ditemukan
Sibuknya pekerjaan, sempitnya waktu
Membuat seorang anak lupa pada orang tuanya
Uang yang banyak, harta melimpah...
Menjadikan raja untuk membayar orang
Untuk merawat dia (Akong)
Apakah begitu akan membuat Akong bahagia...?
Tanpa kasih sayang dan belaian rindu dari seorang anak
Akongku...tak usah risau
Kan kuhibur dirimu selalu...
Tak usah kau bersedih, tak usah kau menderita
Aku ada di sampingmu, merawat dan menjagamu
Kan kuberikan kasih sayang untukmu
Yang tidak pernah kau temukan pada anakmu
Engkau adalah gambaran seperti ayahku sendiri
佳作三
[我] (Aku)
--Siti Ambarwati(印尼)，譚福雲、陳婉芳 譯
如果我是一隻魚
我要到處優游 自在歡喜
從岸邊到海底
探索海洋的最深境地
如果我是一隻鳥
我要四處翱翔 吟唱大地的歌曲
從東方到西境
仍不知世界有止盡
如果我是天上的星星
小巧閃耀 如同舞蹈
我要照亮今晚
趕走包圍地球的黑暗
如果我是太陽
炙熱 但帶來溫暖
如果我是蠟燭
我願為世界散發光亮
終究 我只是我自己
由著命運捉弄的小孩
現在 我要試著站起來
用我僅有的力量
呈現世人 我的存在
不論我是什麼
我為自己感到驕傲
作者簡介：
Siti Ambarwati，印尼籍家庭監護工，30歲，來台一年八個月，高中畢業。在家中排行最小，共有六個兄弟姊妹，高中畢業後因家境不佳，我就來台工作。其實每一件發生的事情都有它的意義，就如我無法繼續升學，但是我可以出國工作並幫助減少家裡的經濟負擔。
寫作心情：
因為我曾經失敗過，也有過一段不愉快的時期，所以只好透過寫詩來解心愁。我也很喜歡學習，很希望可以貢獻給我的國家。但是經過時間的洗鍊，我終於明白，不做有名的人，我們也同樣可以成為有用的人，至少我們對自己家人有所貢獻。雖然我只是個家庭監護工，但是我對自己所做的感到很驕傲。
[Aku]
Andai aku ikan
Kukan berenang bebas, lepas penuh suka cita
Menyusuri pantai, menjelajahi samudra raya
Mengetahui sampai di mana kedalaman lautan
Andai aku burung
Kukan terbang bebas, bernyanyi senandung alam
Mengembara sampai kepelosok dunia
Namun tak pernah kutahu ujung pangkal dunia
Andai aku bintang-bintang di langit biru itu
Kecil, kemerlipan seolah sedang menari
Kan kuterangi malam ini
Kan kuusir kegelapan yang menyelimuti bumi
Andai aku mentari
Walau panas sinarku tapi menghangatkan isi dunia
Dan andai aku lilin
Kurela membakar diri demi terangnya sekelilingku
Tapi aku tetaplah aku
Seorang anak manusia yang terpuruk oleh nasib
Kini mencoba bangkit dan berdiri
Mengumpulkan sisa-sisa kekuatanku
Kan kutunjukkan pada dunia keberadaanku
Apapun keberadaanku aku bangga jadi diriku
佳作八
[父母] (Ba Me)
--Nguyen Thi Thao (越南)，鄒國源、林麗珠 譯
今日的雷聲
打醒了我對父母的依戀
遠方的雙親
可知女兒的思念？
女兒在此，照顧別人的父母
而在故鄉年邁的您
誰來扶持？
你們為了女兒
經常淚濕枕巾
未婚的女兒，
本應該在父母身旁
噓寒問暖
母臥病在床 不能侍奉在側
女兒希望以身代母親受病痛之苦
但人生無法盡如人願
只能埋藏在心
千里相隔
只能回憶那段一家團聚的溫馨、快樂
來撫慰思親之情
台灣，有如一個戰場
我在此感受不到安全和溫暖
我只希望可以自由而愉快的生活
我知道生存困難
吃不夠飽 冬不夠暖
但我會勇敢的活下去
縱然世界變得殘暴及生活有百班的傷痛
父母呀！
在戰場上的我，依然是越南國土的子女
作者簡介：
Nguyen Thi Thao，越南家庭監護工，23歲，於貧窮的環境裡出生長大，必須半途停學來台灣工作，我只有在學校學習的經驗，實際生活及社會經驗一無所有，我在努力學習中…。
寫作心情：
在突然的狀況下我寫下這首詩，那時我正在工作，外頭下著大雨，思鄉及懷念父母的情懷突然而生，我哭了！雨聲壓住我的哭聲，心情沉重，就提起筆寫作！！…。
佳作十
[是真是假] (Isu Opo Tenan)
Rara Rahayu(印尼)，施鷺音、陳婉芳 譯
各位出外打拼的哥哥們
月光下 聽我唱首有趣的歌曲
歌中故事若無趣
博君一笑別介意
是真是假 沒人知道
這是一個男孩子外地打工的故事
台灣三年行
回鄉兩手空
想想 也許是個真消息
胡亂生活 通宵豪飲
二十天就能花完月薪
我相信哥哥
故事主角不是你
但請以他做借鏡
作者簡介：
Rara Rahayu，印尼籍家庭監護工，來台已滿三年。
[Isu Opo Tenan]
Para kangmas sing ono perantauan
Iki tembang banyolan ing padang wulan
Yen penggalihe ora kepranan
Anggep wae Rara ngajak guyonan
Embuh isu opo kabar temenan
Ono crito sanlijining bocah bujang
Telung taun lungo no Taiwan
Bareng mulih kok nglentung ora nggogawan
Yen dipikir mas kabar iki biso temenan (iyo po gak?)
No Taiwan akeh kang podo sembranan begadang lan mabuk-mabukan
Rong puluh dino amblas gaji sawulan
Nanging aku percoyo kang mas
Iki dudu jenengan
Crito iki keno dingo pengalaman
全站熱搜
留言列表
{{ article.title }}
